Onderweg naar onze mooie golfbaan bleek dat vele boeren, burgers en buitenlui al menig vlag had opgehangen om onze wedstrijddag te ondersteunen met passend vertoon (al hingen er nog wel wat op de kop). Het weerbericht liet niets te wensen over en dat bleek later te kloppen toen wij in hemdsmouwen over de baan gingen.

De dames en heren van de WECO waren prachtig uitgedost en druk met het sorteren van de vlaggetjes. Maar liefst 43 deelnemers.

kregen een vlaggetje met hun eigen nummer erop. Alsmede een kaart waarop hun extra slagen als gevolg van hun handicap over 18 holes, stond vermeld. In mijn geval 40 bovenop de 70 slagen die een golfer zou hebben met hc 0. Het aantal kaarten dat ik loop met 18 of meer stableford punten is niet zo hoog, daarom was mijn verwachting voor vandaag zeer bescheiden. Over het mogelijke plezier in wat Patrick "de leukste wedstrijd van het jaar had genoemd" waren de verwachtingen wel hoog gespannen.

We gingen om 11:08 uur als 2e flight van start. We waren: Hylke, Ming, Dries en ondergetekende. Alle begin is moeilijk maar dat viel voor mij nogal mee. De eerste ronde hield ik zes slagen over. Hylke maakte ronde twee niet mee en Ming was op hole 18 door zijn slagen heen. Dries, die ook mijn nauwgezette marker was had na 18 holes nog 4 slagen over en ik nog 5. De groep voor ons liep na hole 18 al naar het restaurant, na achterlaten van een paar vlaggetjes. Dries deed hole 1 keurig in 3 slagen en ik had er 4 nodig. Beiden gingen we naar hole 2 met alleen nog een afslag die het verschil moest maken. Ik zei nog "het zou wel eens om een podiumplaats kunnen gaan voor 1 van ons of beiden. Ik besloot op de gele T als eerste te gaan slaan. Mocht Dries heel ver slaan zou ik daar immers niet zenuwachtig van kunnen worden door als eerste te slaan. En die afslag was meer dan redelijk. Dries sloeg en zijn bal rolde net wat minder ver en in dezelfde richting . Ter plaatste was er een minimaal verschil van 5 meter. Wij planten onze vlaggen en maakten een foto als bewijs. Ik was behoorlijk moe na 5 uur en 15 minuten op de baan, ondanks meerdere pauze momenten waaronder die met de heerlijke versnaperingen in de schuilhut op 5 (dank dank).

 

Bij de goed bezochte nazit keken we beiden af en toe uit het raam maar wisten niet zo goed of de golfers op hole 2 wel of geen wedstrijdlopers waren. Het bleef dus spannend. Wel leuk dat ik toen de eerste prijs in ontvangst mocht nemen. Een emmer vol met (sinas-) appeltjes van oranje.

 

Uiteraard zijn toen in mijn praatje de WECO, Annet en Friso en de greenkeepers in het zonnetje gezet. De baan lag er stralend bij. Mijn flight genoten wil ik hierbij bedanken voor de gezelligheid. Al met al een geslaagde middag.